Παιδική διατροφή: Από την θεωρία στην πράξη

Παιδική διατροφή: Από την θεωρία στην πράξη

Γράφει ο Νίκος Τσούλκας, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος

Έχω κάνει πολλές ομιλίες για την παιδική διατροφή και την παχυσαρκία σε διάφορα σχολεία, σε ΚΔΑΠ και συλλόγους, μεταξύ αυτών το γερμανικό κολέγιο, το αμερικάνικο κολέγιο, «το σχολείο αλλιώς», το παιδικό χωριό SOS και άλλα.

Ενώ φαίνονταν να έχουν θετική απήχηση αυτά που πρότεινα και οι γονείς έδειχναν ενθουσιασμένοι, εγώ προσωπικά σαν «οικογενειάρχης» δεν κατάφερα να εφαρμόσω ούτε μία προσέγγιση από αυτές που πρότεινα στους ακροατές.

Οι τοποθετήσεις μου βασίζονταν πάνω στις σπουδές μου, τη βιβλιογραφία σχετικά με την παιδική διατροφή, σε σεμινάρια καθώς και στα μαθήματα που παρακολούθησα στο μεταπτυχιακό μου πάνω στην ψυχολογία.

Η απογοήτευσή μου -θέλω να σας πω- ήταν μεγάλη.

 Μετά από συζητήσεις με πραγματικούς γονείς και όχι «επιστήμονες», κατάλαβα ότι κάθε πολιτισμός έχει τη δική του διατροφική κουλτούρα. Όταν έχεις μεγαλώσει με πίτες, ζυμαρικά και σάντουιτς είναι δύσκολο να τρως μόνο γκότζι μπέρι και το παιδί σου να πίνει χυμό με σπόρους τσία σε ένα παιδικό πάρτυ. Ούτε είναι αυτός ο μοναδικός δρόμος για ισορροπημένη διατροφή και υγεία. Επίσης, με τα μέτρα για τον κορονοιό είναι απίθανο να ευχαριστηθείς τη βόλτα στο σούπερ μάρκετ με το παιδί σου, κρατώντας τις απαραίτητες αποστάσεις, μιλώντας με μάσκα σε ένα χώρο με θόρυβο και ταυτόχρονα να «πρέπει» να μυρίζεις τα φρούτα ώστε να εξοικειωθεί κιναισθητικά το παιδί με τα τρόφιμα.

Επίσης με τους γρήγορους ρυθμούς ζωής μπορεί το παραδοσιακό σπιτικό φαγητό να είναι πρακτικά ανέφικτο γιατί δεν δουλεύουν όλοι οι γονείς σταθερό οκτάωρο. Ούτε έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουν αβοκάντο και μύρτιλα. Επίσης δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές γιαγιάδες που κρατούν τα παιδιά και μαγειρεύουν στην Αμερική ή στο Ηνωμένο βασίλειο και θα συμφωνήσουν με τις οδηγίες των «ειδικών». Οι έρευνες που έχουν γίνει δεν συμπεριλαμβάνουν την ελληνική πραγματικότητα ότι δηλαδή η γιαγιά ή η θεία θα μαγειρέψουν για την οικογένεια και δεν είναι διατεθιμένες πολλές φορές να ακολουθήσουν τις «μοντέρνες» οδηγίες των ειδικών.  Σημείωση: δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση τον κοινωνικό, εκπαιδευτικό και ανακουφιστικό ρόλο των παππούδων

Έτσι λοιπόν καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάθε οικογένεια έχει τη δική της προσέγγιση που την βολεύει και το δικό της δημιουργικό-παιχνιδιάρικο χρόνο να διαθέσει στα παιδιά της όσον αφορά το φαγητό.  Όσον αφορά το τι «πρέπει» να κάνει ένας γονιός δεν έχει τόση σημασία μερικές φορές όσο το να αντιληφθεί ότι δεν περνάνε όλα από το χέρι του. Αν οι καμπύλες ανάπτυξης είναι σε φυσιολογικά πλαίσια τότε κάτι γίνεται σωστά. Θυμήσου αν θες τα δικά σου παιδικά χρόνια και τα χρόνια των γονιών σου. Τι διατροφή ακολουθούσαν? Εσένα τι σου αρέσει να τρως? Απολαμβάνεις το φαγητό σου χωρίς τύψεις?  

Μερικές μικρές συμβουλές για την καθημερινή διατροφή της οικογένειας:

• Μείνε στα βασικά, όσπρια ή κρέας ή γαλακτοκομικά με ρύζι ή μακαρόνια ή άλλο δημητριακό πχ ψωμί.
• Μέσα στη μέρα για σνακ προτίμησε ένα φρούτο ή/και ξηρούς καρπούς (τσέκαρε αλεργίες) ή γλυκό ή τοστ ή κάτι που αρέσει στο παιδί και βολεύει
• Τα λαχανικά ή τα όσπρια μπορούν να πολτοποιηθούν και να προστεθούν πάνω σε κάποιο τρόφιμο, πχ μακαρόνια
• Αν είναι αποδεκτά και από την υπόλοιπη οικογένεια τα ολικής άλεσης προϊόντα και γενικά τα πιο ανεπεξέργαστα είναι προτιμότερα.

Νίκος Τσούλκας

Πτυχιούχος διαιτολόγος/διατροφολόγος-personal trainer

https://tsoulkas-cnp.gr