Ένα Σ/Κ στα πεθερικά μου

Ένα Σ/Κ στα πεθερικά μου

 Όσο ήμασταν όλοι κλεισμένοι στο σπίτι είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά με την οικογένειά μας και να απομακρυνθούμε από τα πεθερικά μας. Όλα καλά, θα μου πεις, ευκαιρία ψάχναμε.

Η περίοδος της καραντίνας όμως τελείωσε και τα Σαββατοκύριακα στα πεθερικά μου επέστρεψαν, με τη γυναίκα και τα παιδιά μου πολύ χαρούμενα που πηγαίνουν στους παππούδες τους και με μένα από την άλλη να αναπολώ την ηρεμία του εγκλεισμού στο σπίτι. Για να μην είμαι και τελείως άδικος βέβαια, υπάρχει ένας λόγος που με χαροποιεί όταν πηγαίνω στα πεθερικά μου και αυτός είναι το φαγητό. Η πεθερά μου μαγειρεύει καταπληκτικά και είναι ο μόνος τρόπος να μου κρατάει το στόμα κλειστό!

Αναγνωρίζω πως μας έχουν βοηθήσει και σταθεί πολύ, σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Όχι επειδή με συμπαθούν, αλλά επειδή νοιάζονται για την κόρη τους. Εμένα και να μην με έβλεπαν καθόλου, ευτυχισμένοι θα ήταν. Όπως τότε που πήγαμε να τους δούμε και όταν ήρθε η ώρα να με χαιρετήσουν, η πεθερά μου απλά αναφώνησε «α, ήρθες κι εσύ». Πλέον όμως το έχω αποδεχθεί, το ίδιο και η γυναίκα μου, που στην αρχή μου έλεγε πως βλέπω φαντάσματα και ότι οι γονείς της όλους τους αγαπάνε. Έλα όμως που δεν είναι έτσι…  Δεν έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο για να υπάρχει αυτή η σχέση με τα πεθερικά μου,  έτυχε απλά να παντρευτώ την πολυαγαπημένη τους κόρη και να την πάρω μακριά.

Καταλαβαίνεις επομένως, τη χαρά και την ανυπομονησία που έχω όποτε πηγαίνουμε στο χωριό να τους δούμε. Παλιότερα μπορούσα να το αποφεύγω λέγοντας πως έχω πολλή δουλειά ή ότι δεν αισθάνομαι καλά, βλέποντας όμως πόσο χαίρονται τα μικρά μας όταν παίζουν στο μπαχτσέ ή όταν έρχονται σε επαφή με τα ζωάκια που έχουν στην αυλή, ανεβαίνω επίπεδο, γίνομαι ανώτερος άνθρωπος και πάω - (ξέροντας τι με περιμένει)!

Με τα χρόνια βέβαια, έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό επιβίωσης κατά τον οποίο καταφέρνω και είμαι σε μια «ζεν» κατάσταση, αφήνοντας όσα μπορούν να με επηρεάσουν εκτός. Έτσι μόνο μπορώ να το αντιμετωπίσω ψύχραιμα και πολιτισμένα, διατηρώντας την οικογενειακή μου ευτυχία. Γιατί στο τέλος αν το σκεφτείς, όταν παντρεύεσαι τον άνθρωπό σου, παντρεύεσαι και την οικογένειά του, με τα θετικά και τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται. Δυο οικογένειες γίνονται μία και αγαπόντας πραγματικά τη σύζυγό μου, δεν θα μπορούσα να μην κάνω προσπάθειες για να είμαστε καλά, παραβλέποντας τα εμπόδια. Όχι ότι δεν συμβαίνει το αντίστοιχο και από τη μεριά της -αλλά δεν ήρθε η ώρα τους να τα αναλύσουμε!

Συμβουλή προς όλους τους συμπάσχοντες: Μην πεις ποτέ στη γυναίκα σου ότι οι γονείς της δεν σε θέλουν, μην τους κατηγορήσεις ποτέ! Άσε να το διαπιστώσει μόνη της. Έτσι, θα εξασφαλίσεις την ηρεμία που ζητάς. Και ανάσες φίλε μου, πολλές ανάσες!