SingleDad: Και οι μπαμπάδες έχουν ψυχή

SingleDad: Και οι μπαμπάδες έχουν ψυχή

Παντού γύρω μας βλέπουμε την εξέλιξη, τεχνολογική και κοινωνική, μερικά όμως taboo πιστεύω δεν θα ξεπεραστούν ποτέ. Ένα από αυτά είναι το διαζύγιο. Οι τρίτοι πάντα θα το αντιμετωπίζουν με καχυποψία και λύπη, σπάνια όμως με κατανόηση. Γίνεται ακόμα χειρότερο όταν υπάρχουν και παιδιά. Η οικογένεια χάνει την αρχική της σύσταση και βρίσκεσαι μετέωρος ανάμεσα στην ευτυχία σου, την ευτυχία των παιδιών σου και το καθήκον απέναντι σε όλα.

Η βοήθεια -ψυχολογική και οικονομική- πέφτει κυρίως πάνω στην διαζευγμένη μητέρα, που πιο δύσκολα θα φτιάξει την ζωή της πάλι, σύμφωνα πάντα με τις συστάσεις των τρίτων. Σπάνια θα ακούσουμε να συζητάνε και να στηρίζουν τον διαζευγμένο πατέρα, ξεχνώντας πως και γι’ αυτόν είναι δύσκολο. Κανείς δεν αποφασίζει να κάνει οικογένεια με σκοπό να χωρίσει μετά. Άλλοι παράγοντες θα τον οδηγήσουν προς αυτή την κατεύθυνση και δεν είναι εύκολο ούτε για τον πατέρα. Σίγουρα υπάρχουν «κακά» παραδείγματα πατεράδων, όπως και μαμάδων.

Είναι σημαντικό κυρίως για την ψυχική υγεία των παιδιών, όταν το ζευγάρι βλέπει πως η σχέση τους έχει γίνει τοξική, έχοντας αρνητικό αντίκρυσμα στα παιδιά, με μεγάλη ωριμότητα να αποφασίζουν να χωρίσουν.

Η μητέρα θα έχει την κηδεμονία των παιδιών, την καθημερινότητα μαζί τους και ο πατέρας θα τα βλέπει όπως έχει οριστεί από το νόμο.

Τι γίνεται όμως με τον “singledad”;

Ο single dad είναι ένα νέο μοντέλο πατέρα, που έχει διώξει από πάνω του την νοοτροπία ότι η ευθύνη της ανατροφής των παιδιών είναι καθαρά της μητέρας και πλέον τον βλέπουμε να συμμετέχει ενεργά στην ανατροφή των παιδιών του και να διεκδικεί τον δικό του χώρο και χρόνο στη ζωή τους. Συνεχίζει να συντηρεί τα παιδιά του, βοηθώντας σε κάθε τους ανάγκη, όπως θα έκανε και σε κάθε άλλη περίπτωση.

Είναι φαινόμενο των ημερών όλο και περισσότερα ζευγάρια να χωρίζουν και μάλιστα μετά από μικρό χρονικό διάστημα έγγαμου βίου. Παντρεύτηκαν νέοι, από επιπολαιότητά ή δεν είχαν καταλάβει πραγματικά ο ένας τον άλλο;

Όποιος και αν είναι ο λόγος ενός διαζυγίου, η καλή συνεργασία και ισορροπία στη σχέση του ζευγαριού για χάρη των παιδιών είναι αυτό που θα βοηθήσει τα παιδιά να αναστατωθούν όσο το δυνατόν λιγότερο, δίνοντάς τους την ηρεμία και την ασφάλεια πως δεν θα τα εγκαταλείψει ο ένας από τους δυο γονείς.

Οι γονείς θα πρέπει να είναι μαζί για τα παιδιά, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές τους και προσπαθώντας για το καλύτερο. Η απόφαση να φτιάξουν ξανά την ζωή τους είναι κατανοητό και απαραίτητο. Η ζωή δεν σταματά μετά το διαζύγιο για κανέναν από τους δυο.